Pierwsza wizyta u specjalisty – zarówno psychologa, jak i logopedy czy fizjoterapeuty -służy przede wszystkim do zebrania informacji na temat dziecka: jego mocnych i słabych stron, trudności z zachowaniem czy zainteresowań, a także dotyczących całej rodziny. Dlaczego radzimy, by na takie spotkanie przyszli tylko rodzice?

1. Gabinet specjalistyczny to miejsce nowe, co za tym idzie – zazwyczaj interesujące dla maluchów czy starszych dzieci. W takiej sytuacji trudno utrzymać rodzicom i specjalistom skupienie zarówno na rozmowie, jak i na dziecku, które wszędzie chce zajrzeć i wszystko zobaczyć.

2. Podczas takiego spotkania poruszane są kwestie związane z tym, z czym dziecko ma największe problemy. Specjalista często dopytuje o trudności i kłopoty, które z nich wynikają, a ze względu na dziecięce emocje i stopień rozwoju poznawczego nie jest zalecane, by dziecko było świadkiem takich rozmów, bo mogło by to negatywnie wpłynąć na jego samoocenę czy obraz siebie. Brak obecności dziecka ułatwia szczerość między rodzicami i specjalistami, by nie zastanawiać się nad każdym użytym słowem.

3. Rozmowy między rodzicami a specjalistami dotyczą nie tylko dziecka, ale również kwestii systemowych, związanych z funkcjonowaniem rodziny. Niektóre z tych informacji nie są dla dziecka jasne czy zrozumiałe, a także nie jest zalecane, by dziecko posiadało wiedzę na niektóre z tematów.

a) Komfort dziecka:

- Ważny jest wypoczynek przed spotkaniem, by dziecko miało zasoby niezbędne przy skupieniu uwagi oraz wysiłku fizycznym, związanym z zajęciami ruchowymi. Zadbajmy również o brak pośpiechu przed wyjściem, by nie zwiększyć stresu przed spotkaniem z nowymi osobami oraz miejscem.

- Dobry stan zdrowia – przeziębienie czy inne choroby mocno obciążają układ nerwowy, co wpływa na gorszą jakość kontaktu i skupienia uwagi, a wizyta w poradni może nasilić objawy chorobowe. Na zajęcia do poradni uczęszczają również dzieci z chorobami przewlekłymi i innymi problemami ze zdrowiem, więc dbajmy również o to, by nie zwiększać ryzyka zarażenia w ośrodku.

- Warto wcześniej pokazać dziecku budynek, w którym odbywać się będzie terapia lub diagnoza – w razie możliwości poprzez wycieczkę po okolicy lub pokazanie zdjęcia budynku, by zwiększyć poczucie bezpieczeństwa.

b) Prawdziwe i adekwatne do wieku informacje udzielone dziecku na temat: miejsca, specjalisty, możliwych aktywności w trakcie terapii:

- Powiedzmy konkretnie, gdzie jedziemy z dzieckiem i na zajęcia jakiego typu.

- Przy wcześniejszej rozmowie ze specjalistą zapytajmy o to, jak wygląda takie pierwsze spotkanie z dzieckiem i przekażmy dziecku te informacje – o tym, o czym można rozmawiać, czym się bawić i jakie są przykładowe aktywności w zależności od rodzaju zajęć.

- Podkreślmy, że dziecko może zadawać specjaliście pytania, ale także że dziecko będzie na różne pytania odpowiadać.

- Gdy próbujemy wymyślić miejsce, do którego jedziemy z dzieckiem niezgodnie z prawdą, może to wpłynąć negatywnie na poczucie bezpieczeństwa dziecka, a także wywołać niepokój lub strach przed samą wizytą. Ważna jest szczerość, podobnie jak w przypadku wizyt u lekarza czy rozmaitych badań.

c) Przykłady komunikatów:

„Pojedziemy do poradni. To miejsce, gdzie dużo dzieci ćwiczy mowę albo rozmawia o emocjach, a czasami ćwiczy na sali rzeczy podobne do gimnastyki.”

„Pojedziemy do pani, z którą będziesz ćwiczyć/rozmawiać/bawić się/etc.”

„Możemy na początku zapytać panią, co będziecie dzisiaj robić.”

„Pani może poprosić, żebyś coś o sobie opowiedział/a.”

„Pani będzie chciała porozmawiać z tobą o emocjach.”

„Pani może chcieć zobaczyć twój język i buzię.”